عبدی کلانتری
تشنه‌ی دیدن‌اش هستیم اما همزمان می‌خواهیم از آن بپرهیزیم! این راز سرگشاده‌ی همه‌ی ماست. همه می‌بینیم و کتمان می‌کنیم. چرا می‌بینیم و چرا پنهان می‌کنیم؟ چرا با تمنا پس می‌زنیم؟ چیزی بیشتر از کنجکاوی است، خواهشی و کششی ناشناخته از اعماق ناخودآگاه که فقط با «لذت» سیراب می‌شود، بی‌توجه به هرنوع اخلاقیات و ملاحظات اجتماعی و سیاسی. می‌خواهد آنچه منع شده را ببیند و لمس کند؛ اما به محض رویارویی با آن، هراس دیگری بر آگاهی چنگ می‌اندازد که ترس از آلوده شدن به پلیدی است: اینکه شاید همه‌ی آنچه از «نیکی» در ضمیر و کردار خود ــ در خلوت و در اجتماع ــ نهادینه کرده‌ایم به ناگاه دستخوش طوفان «شهوت» شود، ما را نزد وجدان خود و پیش چشم دیگری بی‌آبرو سازد. پورن راز سرگشاده‌ی همه‌ی ماست. بیاییم اینجا به کوچه پس‌کوچه‌های آن سفر کنیم. بکاویم، بپرسیم، خطر کنیم.
تشنه‌ی دیدن‌اش هستیم اما همزمان می‌خواهیم از آن بپرهیزیم! این راز سرگشاده‌ی همه‌ی ماست. همه می‌بینیم و کتمان می‌کنیم. چرا می‌بینیم و چرا پنهان می‌کنیم؟ چرا با تمنا پس می‌زنیم؟ چیزی بیشتر از کنجکاوی است، خواهشی و کششی ناشناخته از اعماق ناخودآگاه که فقط با «لذت» سیراب می‌شود، بی‌توجه به هرنوع اخلاقیات و ملاحظات اجتماعی و سیاسی. می‌خواهد آنچه منع شده را ببیند و لمس کند؛ اما به محض رویارویی با آن، هراس دیگری بر آگاهی چنگ می‌اندازد که ترس از آلوده شدن به پلیدی است: اینکه شاید همه‌ی آنچه از «نیکی» در ضمیر و کردار خود ــ در خلوت و در اجتماع ــ نهادینه کرده‌ایم به ناگاه دستخوش طوفان «شهوت» شود، ما را نزد وجدان خود و پیش چشم دیگری بی‌آبرو سازد. پورن راز سرگشاده‌ی همه‌ی ماست. بیاییم اینجا به کوچه پس‌کوچه‌های آن سفر کنیم. بکاویم، بپرسیم، خطر کنیم.
#پورن_بلاگ
شماره‌ی یک
~~~
در ابتدای کار تعریف به دست نمی‌دهیم. نگاه آکادمیک نخواهیم داشت. اما با یک فرض بنیادی شروع می‌کنیم : پورن فانتزی است در معادله‌ی خاصی از لذت/قدرت. بازی تخیل و زبان و قدرت است. در وهله‌ی نخست به مثابه «فورم بیانی» به آن نگاه می‌کنیم. فانتزی (= رویا در بیداری؛ قصه‌ی خیالی) با کانفیگوریشن خاصی از لذت/قدرت! فانتزی ِسکس در جایی مقابل قدرت می‌ایستد (ترانسگرشن / تابوشکنی) و در جایی دیگر توسط قدرت مدیریت می‌شود و لذت‌اش را در درون رابطه‌ای از «قدرت ـ انقیاد» باز می‌سازد. به درجه‌ای که شکل‌های قدرت و انقیاد مشخص و تاریخی باشند، لذت و شکل فانتزی ِسکس نیز دارای تعیّن مشخص و تاریخی خواهد بود. در این باره بیشتر حرف خواهیم زد.
#پورن_بلاگ
شماره‌ی دو
ما خود آفریده‌ی زبان و تخیل‌ایم. اگر قیدی نباشد، می‌توانیم هر پدیده‌ای را «اروتیزه» کنیم، تقریباً هر پدیده‌ای را. آیا این خطرناک است؟ نه تنها در روزمره‌گی‌ها، بلکه حتا و بیشتر در شرایط خاص یا خطیر. لحظه‌ای تردید نکنید که شما و من می‌توانیم خشونت، شکنجه، یا جنگ را هم اروتیزه کنیم تا از آن «لذت» (لذت تن و تخیل) برگیریم، و این حتا لازم نیست از چشم سروری باشد، می‌توان در مقام «قربانی» به همین‌سان تن به نشئه‌ی لذت/درد سپرد. بازی قدرت مورفین ماست، ترس ما و سُکر ماست.
#پورن_بلاگ
شماره‌ی سه
